KAHIRAPAN, PAGDURUSA AT KAMATAYAN: ANG SANHI AT KAGAMUTAN

 KAHIRAPAN, PAGDURUSA AT KAMATAYAN: ANG SANHI AT KAGAMUTAN

Ni Apo Almiro de Alexandria

“ Kung ang hangarin ninyo lumigaya kayo, mawala kayo sa problema huwag kayong gumawa ng kasalanan, hangarin ninyo na mawala kayo sa karamdaman huwag kayong magkasala, kasalanan ang nagbibigay sa inyo ng karamdaman, kasalanan din ang pumapatay sa inyo.” – Mahal na Ingkong

BAGO ANG LAHAT

Ayon sa Apocalipsis ni Moises: Kasaysayan ni Eba at Adan, na sinulat ni San Efraim ng Syria AD 373 (SAINT MÂR APHREM who died A.D. 373). Apocryphal Book

Sa unang araw ay nilikha ng Panginoong Diyos ang langit at ang lupa, ang tubig at ang hangin, gayon din ang apoy at ang lahat ng mga hindi nakikitang hukbo ng mga espiritu at mga anghel ayon sa kani-kanilang kagampanan (Siyam na koro ng Anghel).

Sa ika-anim na araw ay nilikha ng Panginoong Diyos ang tao, si Adan. Winika ng Panginoong Diyos sa lahat ng anghel na nakamasid sa kanya na “ Halikayo, gumawa tayo ng tao ayon sa ating wangis “; nang marinig ito ng mga anghel sila ay lubhang nanggilalas at sinamba ang Diyos sapagkat makakasaksi sila ng kamangha-manghang himala na ang nilikha o lilikhain ay magiging wangis ng Panginoong Diyos, sapagkat isa man sa kanila ay walang nilikhang kawangis ng Diyos.

Kumahok ang kanang kamay ng Panginoong Diyos buhat sa nilikhang daigdig, buhat sa lahat ng mga kinapal na nauna at nilikha nia ang tao buhat sa apat na sangkap ng daigdig na nilikha – sa lupa ay kumuha siya ng alabok, sa tubig ay kumuha siya ng patak, sa hangin ay kumuha siya ng hininga at sa apoy ay kumuha siya ng init. Ang pag-kuha ng Panginoong Diyos ng tanging sangkap at esensya ng apat na elemento ay nagpapakita na ang taong kanyang lilikhain na wangis niya ay may kapangyarihan sa mga elemento.

Nang malikha nga ng Panginoong Diyos ang tao, na tinawag na Adan at makita ng mga anghel sila ay lubos na humanga sa angkin niyang kagandahan, nahahalintulad sa sinag ng araw sa umaga ang kanyang mukha, ang liwanag ng kanyang mata ay tulad sa sinag ng araw at ang kanyang katawan ay nahahalintulad sa mamahaling kristal; at nang siya ay tumindig at itinapak niya ang kanyang dalawang paa sa lupa – na ang dakong iyon na kanyang tinatapakan ay walang iba kundi ang magiging dako ng pagbabaunan ng krus ng Panginoong Hesukristo; sapagkat sa Herusalem nilikha si Adan.

At magkagayon nga ay ipinagkaloob sa kanya ng Panginoong Diyos ang kapangyarihang mamahala sa lahat ng mga kinapal sa daigdig, at kanyang pinangalanan ang bawat isa ayon sa kanyang ibigay, at sinamba at iginalang ng mga kinapal si Adan. Winika pa ng Panginoong Diyos “ Adan, ginagawa kitang Pari, Hari at Propeta at pangunahin sa lahat ng aking nilikha at silang lahat ay napapailalim sa iyong kapangyarihan!” nang marinig ito ng mga anghel sila ay yumukod at lumuhod tanda ng paggalang at pagsamba kay Adan.

Nang makita ng pinuno ng isang hukbong makalangit ang karangalang ipinagkaloob kay Adan at ang ginawang pagsamba at paggalang sa kanya ng ibang mga hukbong makalangit, siya ay nainggit magmula noon at hindi niya ibig sambahin at igalang si Adan at winika pa niya sa kanyang mga kasama na “hindi ninyo siya dapat sambahin at igalang, ako ang dapat ninyong sambahin at galangin sapagkat ako ay apoy at espritu at hindi ko at ninyo dapat sambahin ang nilikha buhat sa alabok”. Tinawag nga ng Diyos ang nasabing Anghel at ang wika “ Lumapit ka rin nga at sumamba sa aking anyo at wangis!” ngunit sinagot siya ni Satanas ng “ Siya ang dapat na lumapit sa akin at sambahin ako sapagkat una akong nilikha sa kanya.”

Nang makita ng Panginoong Diyos ang kanyang inasal, iniutos niyang kunin kay Satanas ang kasulatan ng pamamahala na siyang kinasusulatan ng mga pangalan ng mga anghel sa kanyang lehiyon o hukbo sapagkat ginawa siyang Ulo ng Hukbo ng Diyos; sa paglalaban ay may ilang ulit nang nabigo ang mga anghel na magapi si Satanas sapagkat siya ay lubos na makapangyarihan; kung kaya binigyan ng Diyos ang hukbong lumulusob kay Satanas ng isang Krus na Liwanag na nakasulat ang mga katagang “Sa pangalan ng Ama, Anak at Espiritu Santo” at magkagayon nga ng makita ni Satanas ang nasabing krus siya ay nanghina at naagaw sa kanya ang nasabing kasulatan; At dahil nga nagmataas siya at tuwirang lumaban sa kalooban ng Panginoon Diyos, siya ay itinaboy at pinalayas kasama ng kanyang mga anghel buhat sa harapan ng Diyos sa kalangitan. Hinubad sa kanila ng Panginoong Diyos ang kanilang magarang kasuotan at kagandahan, inalis sa kanila ang kanilang liwanag at kaningningan kung kaya siya ay humayong hubad at naging ubod ng pangit ang katawan at mukha.

Nang ipasok ng Panginoong Diyos si Adan sa paraiso ay pinagbilinan niyang “huwag kakainin ang bunga ng punongkahoy sa gitna ng halamanan.”

Ang paraiso ay nasa ituktok ng bundok ng Eden.

Sa lahat ng nilikha ay walang nakitang katulad niya si Adan at nakita ito ng Diyos at winika niya na hindi mainam na mag-isa ang tao kung kaya nilikha niya si Eba buhat sa lalaki, na naging buto ng kanyang buto at laman ng kanyang laman; at Eba nga ang sa kanya ay itinawag.

SI EBA AT SI ADAN

Ang pagkakasala ang dahilan ng pagkataboy ng unang magulang mula sa Paraiso ng Eden.

Ang salitang “paraiso” ay lagi ng kaakibat ng mga kahulugang katulad ng ligaya, sarap, ginhawa, mabubuting bagay, walang karamdaman, walang gutom, walang uhaw, walang luha at walang kamatayan, mahabang buhay o buhay na walang hanggan.

At dahil sa sila ay nagkasala sa Diyos, nilabag nila ang Kanyang tanging utos “huwag ninyong kakainin ang bungang kahoy sa gitna ng halamanan!”; sila ay itinaboy palabas ng paraiso at sila (Eba at Adan, serpiyente) ay sinumpa (cursed) ng Diyos maging ang lupain. At ang pinto ng paraiso ay pinabantayan sa kerubin at sa espadang nagliliyab (Genesis 3:23)

Ang kaparusahan o sumpa sa kanila:

Sa serpiyente : Sa iyong ginawa’y may parusang dapat na tanging ikaw lamang yaong magdaranas; ikaw’y gagapang, ang hatol kong gawad at alikabok ang pagkaing dapat. Kayo ng babae’y laging mag-aaway, binhi mo’t binhi niya’y laging maglalaban. Ito ang dudurog sa ulo mong iyan at ang sakong niya’y ikaw ang tutuklaw.(Gen 3:14-15)

Sa Babae : Sa pagbubuntis mo ay mahihirapan. Lalo kung sumapit ang ‘yong pagluluwal. Ang lalaking ito na asawang hinirang susundin mong lagi habang nabubuhay. (Gen 3:16)

Sa Lalaki : Pagkat nakinig ka sa asawang hirang, nang iyong kainin yaong bungang bawal; sa nangyaring ito, ang lupaing taniman’y aking susumpain magpakailanman. Ang lupaing ito para pag-anihan, pagpapawisan mo habang nabubuhay. Mga damo’t tinik ang iyong ‘aanihin, halaman sa gubat ang iyong kakanin. Upang pag-anihan ang iyong bukirin, magpapakahirap ka hanggang sa malibing. Yamang sa alabok, doon ka nanggaling, sa lupang alabok ay babalik ka rin. (Gen 3:17-19)

Ano ang pagkakasala ng unang magulang kung bakit sila itinaboy ng Diyos buhat sa maligayang buhay sa loob ng Paraiso?

Ang kasalanan ng Pagsuway. Sinuway nila ang ipinag-uutos sa kanila. Nilabag nila ang ipinagbabawal sa kanila.

Iniuutos ng Diyos sa kanila na: “Makakain mo ang alinmang bungang-kahoy sa halamanan maliban sa bunga ng punong-kahoy ng kaalaman tungkol sa mabuti at masama. Huwag na huwag mong kakanin ang bungang iyon, mamamatay ka pag kumain ka niyon.” (Gen 2:16)

SI CAIN AT ABEL

(Genesis 4)

Si Cain at si Abel ay ang dalawang unang anak ni Eba at ni Adan, matapos na sila ay palabasin mula sa paraiso. Si Cain ang panganay at ang ikalawa ay si Abel. Si Cain ay isang magsasaka samantalang si Abel naman ay isang pastol. Kinalulugdan ng Diyos sang mga handog na sinusunog ni Abel samantalang ang kay Cain ay hindi. Si Abel ay nagsusunog ng pinaka-mainam na bahagi ng panganay sa kanyang mga alagang hayop. Samantalang si Cain ay nagsusunog naman ng mga sira at hindi sariwang bunga ng kanyang bukid sapagkat kanyang pinanghihinayangan at ikinakatuwirang “susunugin din lang naman, sayang naman kung ang maganda pa ang masusunog!” Iyan ang dahilan kung bakit mas nalulugod ang Diyos kay Abel kaysa kay Cain.

Isang araw ay niyaya ni Cain si Abel sa bukid upang mamasyal subalit pagdating doon ay kanyang pinaslang si Abel. Hinanap sa kanya ng Diyos si Abel at isinagot niya na hindi niya nalalaman at idinagdag pang “tagapag-alaga ba ako ng aking kapatid?”

Dahil dito sinabi ng Diyos sa kanya ang kaparusahan:

“ Sumisigaw sa akin mula sa lupa ang dugo ng iyong kapatid at humihingi ng paghihiganti. Susumpain ka’t palalayasin sa lupang natigmak sa dugo ng kapatid mong pinaslang. Bungkalin mo man ang lupaing ito upang tamnan, hindi ka mag-aani; wala kang matatahanan at magiging lagalag ka sa daigdig.”

Aral: Ang Aborsyon ay isang uri ng pagpatay sa kapatid, at siyang dahilan kung bakit sinusumpa ng Panginoon ang lupain o tahanan;siyang dahilan kung bakit walang bunga ang anumang pagsisikap.

Itutuloy...

Salvation is the reason for practicing religion

 Salvation is the ultimate reason of practicing religion

Apo Almiro de Alexandria

The ultimate reason of practicing religion is SALVATION. What benefits or advantages any man of great biblical knowledge or historical, scientific knowledge can derived from all his efforts if it is not SALVATION he is seeking. A praise and glory before men, accolades for the copious and well functioning brain superior than the rest of the people in exchange of having the taste of salvation.

There are today many FB groups debating endlessly on topics that has been debated million of times over by hundreds and thousands of geniuses, many has gone to their graves and many at the end of their lives, and how nice it is to know that today still many are fighting over the piece of cake, solving and answering that which has been solved and answered. Funny!

Be as it may, people who were born today or yesterday have no full appreciation of the past because when they first opened their eyes they see only the four corners of the birthing room and few people who looks at him wondering and asking "sino kamukha niya sa kanila". So, it is also nice and act of charity to tell and retell the people of the past, of the story of the first people, of the things happened on earth.

This appreciation of the past is one of the keys we can use to unravel our present and look with hope to the future. This we said in tagalog "Ang hindi lumingon sa pinanggalingan ay hindi makararating sa paroroonan!". Mysterious this words may be but it guides us to be a better person.

The story of the blind men and the elephant rings true today, each one believes that his elephant is the true one and the other is not. They each experienced and touched the elephant and each one is correct in saying ABOUT the elephant - but if they just unite and create a picture by combining their experience and encounter with the elephant - they will have a much better and true picture of the poor elephant.

But again, still there are some, who sees the coin inside the room but have not seen the elephant inside. Funny isn't? But that happens to many, and I am no exempted in some cases.

That is why the bible said " of all...GET UNDERSTANDING".

Salvation is the end and should be ultimate reason for attaining biblical knowledge and practicing religion. Salvation in this life, salvation in the next. If knowledge you gained cannot procure salvation then that knowledge is inutile and worthless and total waste of time.

Are sealed servants saved? I said YES. Do sealed servants can save other people? I said YES. Mahal na Ingkong tells us repeatedly, many times over, KAYO ANG SALBABIDA NG INYONG BANSA....SALVA VIDA - Salva means SAVE and VIDA means LIFE... Kayo ang tagapagligtas ng buhay ng inyong bansa...

How can you save others if you yourself are not saved? Be convinced that you sealed servant is SAVED. When you know and believe strongly in your heart that you are SAVED you shall attain and recieve that enormous power and knowledge and conviction which would attract other people to you. And beside ALL PEOPLE LIKES TO BE SAVED....

MNI BLESS US!

To invisible through the visible

 To divine God man contemplates the things around him. He penetrates through meditation the character and properties of each part of nature, on earth, benesth it and in heaven. Like a chain he knew things visible are connected to the invisible.

But in as much as there are men who understand God trully there were also who were led astray of their wrong imagination.

To once and for all assist mankind in reaching true knowledge of Him, He sent teachers prophets and kings but people unable to contain their revelations they were killed in the name of god.

And so God send His Son. God incarnated as man. His Son does not speak about truth instead he said with authority EGO SUM VERITAS. I am the Truth.

He does not lead the people to the right way instead he said EGO SUM VIA. I am the way.

And to the dying soul, to the despairing hearts he said EGO SUM VITA. I am the Life.

And with that the world has known two worlds. The world of the past and the new world with Christ.

He taught us that to reach right understanding of God, to properly serve him and to correctly worship him is through our neighbors and nothing else.

His teachings:

Whatever you did to the least of my brethren you did it to me. Know you are temple of the Spirit of God. The kingdom of God is within you. God our Father is in heaven it is Son's Spirit that is within us made us cry ABBA FATHER.

One cannot cry Abba to God if he is not a son nor have the spirit of the son.

In that the true knowledge of God is at hand. For it is the spirit within will remind man about God correctly incontrary to the teachings of Christ.

Divinity resides within

 Until man realized that Divinity resides in flesh and blood and to all that breath; Until he learn to worship and serve Him in his neighbor, friends or foes; Until he understand that the earth itself and the whole of nature is part and parcel of His manifested glory; until then man will always build and create gods for himself made in his image with rocks and wood decorating with ornaments while neglecting his humane duty to neighbors.

Always universal

 The truth of God is always UNIVERSAL. The truth that is true to all people of all kind, all colors, race, language, and time period. Since God is Eternal, His truth is timeless from the ancient time to the present and to eternity - His truth is always and will be as it is because like God who is immutable His truth is also immutable.

His truth is not and cannot be modified by the caprices or whims and wishes of man.

Hence, if God speak, he speak for all and to all because in all ways and means and in all levels of understanding and existence creation must and will always find its Creator and Source.

In finding and searching Him there is no ahead nor there is late, all and everyone at their own pace receive the understanding and salvation (soul elevation) from the same Author and God.

Death is like going into a dream

 The moment of death is like going to a dream, to a sleep. Only the brief process of entering it is fearsome. In fact, it is ignorance or lack of understanding of the unknown that is the cause of fear and tremble. Trust and submission to the process makes the passage easy. Faith to the Divine makes it glorious. Remorse makes it hell.

Going to the other side of life which means dying here in the physical is thesame as an infant leaves the womb and enter the new life outside of the womb. He came out seemingly dead, but once the breath of life here enters his nostril he cried his first sounds. He is dependent of his mother. His movement is instinctual for his survival outside of the womb. Someone takes care of him, normally the mother, until he is fully grown up.

So, the life beyond is the same, the process almost thesame. As our unusable garment of flesh and bones decays in the grave our soul spirit is reborn in the other life. There what we carry from this life is our memory which is presented to us like what we experience when we are dreaming. There are emotions, there is longing, but there is submission to the Great Wisdom and Plan.

Those who died suddenly and or violently will find their rebirth in the next life a bit traumatic and confusing. If he is a good soul, a mother will come and take care of him until he is able otherwise he will found himself alone and helpless. In any case, someone will always hear his cry.

Leaving this matrix entering the next!

Why we put something and someone between us and God

 WHY WE PUT A THING OR PERSON BETWEEN US AND GOD?

When the lord Yeshua died on the cross that hallowed Friday the large curtain that covers the Holy of Holies were torn apart from the middle hence exposing the Ark of the Covenant - the very seat of YHWH.

Anything in between man and God was removed by that fateful sacrifice of the Lord? And prior to that the lord Yeshua said that it is near that true worshiper of God will worship in SPIRIT AND TRUTH. That rending of the curtain is the beginning of the new time. It is the commencement when the people can come to the Great Light who is God without fear and hesitation. If God be a cleansing fire and if God be a cleansing water why would a sinner be afraid to approach the water where his dirt will be cleansed where his soul will be purified.

Take courage and be not afraid, do not put a thing or a person, living or dead, between you and God. The business is between you and Him. The tyrannical mind setup that people need another people to help him meet and ask God is no longer the setup when Christ made His sacrifice and peace with God. The relationship is no more of a king and subject; of a master and slave. The relationship is of a father and son or a mother and son or a parent and children.

Take courage and look up no other salvation, no other savior and no other helper and comforter than the thought that God is merciful and unconditional love. Focus and dwell on the thought that God is Father or Mother or Brother or Sister whom you will be accepted as you are, as you are.

Remove that which you or other people or system put between you and Him. The lord Yeshua already removed any intermediary between us and God. The covering of the altar is removed. Worship God whose no eyes have seen by the might and power of His name, in Spirit and Truth.

Ang Simbahan ay Dapat ding mag-ikapu sa Tao

 GIVE TITHES: DOES TITHES ONLY FOR THE PEOPLE?

There are several passages in the Old Testament that directs the children of Jacob to give tithes to the Lord through the priest for the upkeep of the temple and the priesthood.

This commandment to tithe was forgotten or no longer strictly followed and obeyed by the majority of the people hence the temple was forsaken and so is the priesthood. This was the time the Spirit moved the prophets to speak out about the situation and tells the people what the Spirit prompted him to speak.

The prophet Malachi condemned the children of Israel in forsaking the house of the God YHWH while keeping their homes big and large while others are having difficulties in their life.

Does the people of the New Testament obligated to keep the tithing? There is no passage in the Gospel that tells the people to tithe directly spoken by Adonai Yeshua.

There was an instance Adonai single out the generosity of the old widow woman who reached out to her pocket the last and only coin she have and drop it to the donation box in the temple. He said, the old woman's donation is far greater in amount though it was only a coin than all the hundreds and thousands the rich people ever gave to the temple.

Why it is so, asked the disciples? Her coin is a symbol of all her great generosity because it is her last and only coin yet she overcame her fear of want and instead she gave it to Adonai.

Those who love much give much and their rewards are equal to their generosity. It is the meaning of it all.

Yes there is no mention of tithing in the Gospel not even among the letters of Paul nor to the Acts of the Apostles but there is far greater commandment to the disciples in terms of required generosity to the works of Adonai.

There was the story of this young rich business man who asked to follow the Lord. The Adonai told him that if you wish to follow me, sell all your belongings, distribute the proceeds to the poor, come back carry your cross and follow me. In there the young man got sad because indeed he was rich materially and his ATTACHMENT to it prevents him to come and follow Adonai.

The Apostles themselves left their houses, their farm and cattle, their families and their works to follow Adonai. And since they left all these and their new found work is preaching they would not have so much time to earn materially. So, to support their ministry, the Adonai commanded those who would like to follow this ministry to sell their belongings and gave to the ministry. Here is the reason why later on the Apostles appointed and anointed deacons so these deacons can take and manage the material things of the organization. It was also because of the death of Judas Iscariot who was the treasurer of the ministry.

( It was alleged in other writings (not recorded in the Gospel) that it was Judas who bought the perfume and gave it to Mary Magdalene as gift because Judas loved Mary Magdalene. So when, Mary broke the bottle and bathe the Adonai with perfume one of the Apostles, Judas I believe, broke out and said, that's a waste that perfume can be sold in high price and readily can be given to the poor. But in turn, Adonai Yeshua commended what the woman did and said, ALL HER SINS ARE FORGIVEN FOR SHE LOVED MUCH.

She loved much and she have no ATTACHMENT to the monetary value of the perfume, her love have such greater quantity than the greatness of the perfume and since the perfume and her tears are all she have in possession - she broke and pour it to Adonai Yeshua.

Now, Judas Iscariot have to recover, in one way or the other, the money he used to purchased the perfume. There follows the story of the silver coins. )

Let me go back to the main topic of Tithing.

In the Acts of the Apostle there was this couple who promised to sell their lands and give the proceed to the Apostles but they lied, they never gave the proper amount as they promised. Apostle Peter knew this by the power of the Holy Spirit, he got angry and instantly the couple died as if struck by lightning, one after the other.

The New Testament, indirectly commanded the disciples not about tithing but ALL-THINGS.

1. The old woman gave her only and last coin. It is her ALL.

2. The Lord asked the young man to SELL ALL, give to the poor and follow me. The old

3. Mary Magdalene broke the most expensive perfume and her tears and GAVE ALL to the Lord.

4. The Apostles required those who promised to GIVE ALL to really GIVE ALL and no reservation.

Today, many find it difficult to TITHE and I presume that it will even more difficult if not impossible to GIVE ALL.

Tithing, today was used by many bible reading pastors to lure people to the idea of giving tithes will mean prosperity. Tithe is a seed money and the Adonai will give you back more money. Money money money.

Tithing is a commitment and to Give ALL is far greater commitment.

BUT, I HAVE MY BUT, if people be required to tithe today by the pastors, priests or the Church I believe the people are entitled also to their tithes from the pastors, priests and the Church.

Yes, the people is not the only one who is required to tithe. The pastors, priests and the church are also required to tithe to the people.

The people gave their tithe of their income to support the priest and the church in their ministry of providing the spiritual need of the people. Hence, they are required to give THE TITHE OF THE INSPIRATION, TEACHINGS, ENCOURAGEMENTS, UPLIFTMENT, EMPOWERMENT to the people.

The people are not milking cows of tithes to fatten the priests and decorate materially the temple and the priests are not employed tax collectors nor accountants. YWHW do not need money YHWH needs the love of the people who express it in the form of money or anything they can, in heartfelt non-attached generosity. It is the temple that needs these money. It is the priest that is in need of this money for their vestments, for the things in the temple, for the upkeep of the temple and many other material necessities. YHWH needs nothing from man but love like the love of children to their parents. A return of love for love.

But a true loving parent will never scare their children that they will go to hell nor live in hell if they never give back something to them. True loving parent gives and gives and gives all to their children expecting no material reward from the children - ONLY LOVE.

Pastors, priests, churches there is nothing wrong to tax follower of tithes but they should receive back from you the tithes they also require to live and continue to be a subscriber of your faith system. Tithe them with inspiration, teachings, encouragements, uplift their spirit and their mind, their soul; empower them to live their life to the fullest.

You do not have to tell they are not worthy because neither you are worthy - no one is worthy; rather remind them of their value of being the image of YHWH that no angels were made so.

You do not have to scare them just to force them to give for their lives have been in perpetual force and pressure from all directions. Their poverty and want need no explanation why they are already living in fear. Fear that no meal to follow after this.

You do not have to remind them of hell because their daily life is almost hell. Tell them of heaven. Tell them of the joy of being with the Lord. And since, you, like them, are living in the same situation and have not experience yourself the joy of heaven so you find it easy to share your own hell to add another degree of hell to other people.

GIVE TO THE PEOPLE AND THEY ARE ENTITLED TO THE TITHE OF ENCOURAGEMENT, TITHE OF INSPIRATION, TITHE OF GOSPEL LESSONS FREE OF FANATIC EXPLANATIONS.

Give them the tithe of good teachings not the latest telenobela happenings, not showbiz stories but CHRIST STORY. People are watching almost every hour what are happening in telenobelas what they infrequently hear and understand are the gospel and its message relevant to today challenges.

Motivation by fear and intimidation no longer appeals to grown up believers. People grew in fear in their homes the true Church and pastors should instead plant the seeds of hope and courage among these broken souls so they can live up to what the loving Father wants of them.

THE PEOPLE ALSO NEED TITHES FROM THE CHURCH. If tithes be the seed of the people for abundant blessings then let the Church and her priests, pastors give their tithes to the people so the church will receive a hundredfold new members - the true blessings of a church that is truly blessed.

Dapat nang tumubo sa kapatagan

 Bawat tinatakan ay dapat na tumubo at mag ugat sa kaniyang komunidad o kaptibahayan. Kahit pa sa dampa o abang altar ay sikapin niyang ipakilala ang Ingkong ipagsumikap niya na itanghal kahit man sa kapilyang yari sa kawayan at sawali.

Pinababa na tayo sa kapatagan upang dito ay lumaganap. Dito sa patag tayo ay makikihalubilo at makikipamayan sa sanlibutan ang sabi ng kasulatan ay huwag lamang mahahawa sa masamang takbo nito. Nasa kapatagan ang mga taong nangangailangan ng ARAL AT PAGPAPALA ng Ingkong. Kagaanan ng buhay at pananampalataya, pag asa at pag ibig ang ating dala dapat hindi panibagong pasaning mabigat sa naghihirap na ngang mamamayan.

Ituring silang mga anak ng Diyos hindi mga manggagawang magsasampa ng materyal lamang na bawat tao ay tinumbasan na ng halagang salapi kaparis ng ginagawa ng ibang relihiyon. Tao at kaluluwa ang higit na mahalaga sa Diyos at ito ang dahilan kaya nagkatawang tao ang Kristo kaya pumanaog ang Ingkong, tao at kaluluwa.hindi materyal o gusali.

Idangal natin ang Diyos sa pamamagitan ng mga bibig at pusong nagpupuri ng mga taong nakakilala sa kanya. Hayaan na ang Espiritu na nagkakaloob ng kalayaan ay siyang manguna sa pagliligtas ng kapwa. Ang Diyos, tunay na Diyos ay hindi pag aari ng sinomang relihiyon sekta o denominasyon Siya ay Diyos ng lahat ng tao lahat ng may buhay lahat ng umiiral.

Pasimulan ang mas maganda at banal na kultura ng tunay na malasakit sa tao at sa misyong mamahayag ng mga banal na aral. Hindi pwersa hindi pananakot hindi pagpapakita ng otoridad para sundin sa halip ay tamang mga salita na may puso at unawa. Ang mahilig manakit ay di na lalapitan. Ang mapagbigay na kamay ay siyang kinukumpulan. Hayop o aso man kung iyong sinasaktan isang araw ikaw ay lalayuan at iiwasan. Hayop o aso man kung iyong pakainin at dulotan ituturing kang amo at panginoon tao pa kayang may isip at may unawa.

Sa pag ibig, sa pag iibigan, sabi ng Kristo, makikilala ng sanlibutan na mga alagad ko nga kayo.

Ang Simbahan ay Ina at Guro

 Inay at Guro (Mater et Magistra)

Ang simbahan sa kanyang ugnayan sa pamayanan (mga tao) sa daigdig ayon sa pagninilay ng Papa Juan XXIII ay nauuwi sa dalawang dakilang gampanin ang pagiging Ina at Guro.

Ang simbahan sa aspetong hirarkiya mula sa Patriyarka hanggang sa kaparian sa kanyang ugnayan sa sangkatauhan at mananampalataya ay dapat tulad sa isang INA. Ibig sabihin ang Patriyarka, ang mga arsobispo, obispo, monsinyores, kaparian ay kinakailangan na magpakita at magpadama ng pagmamahal, malasakit at paglilingkod sa tao tulad ng isang ina sa kanyang mga anak.

Ang isang sanggol ay may malaking tsansang (chance) mabuhay sa piling ng ina kahit pa wala nang ama. Ang yakap at init ng dibdib at pintig ng puso ng ina ay nagpapakalma at nagpapatahan sa umiiyak na sanggol. Kaya siguro marahil sa ina inilagay ng Diyos ang gatas sa dibdib. Ang ina ay larawan ng pag ibig at pag aaruga ng Diyos.

Maaaring ang isang hamak na ina ay walang kakayahang bihisan ka ng mamahaling damit pero sa kanya ikaw ay di kailanman magiging hubad o magiginaw.

Maaaring ang isang hamak na ina ay walang kakayahang pag aralin ka sa sikat na paaralan pero sa kanya ikaw ay magiging edukado sa kabutihang asal.

Maaaring ang isang hamak na ina ay walang kakayahan kang pakainin ng masasarap na pagkain pero sa kanya ikaw ay hindi gugutumin.

Ang ina ang nagdala sa sanggol sa siyam na buwan o kulang dito sa kanyang sinapupunan at siyang nagsilang sa kanya na ang isang paa ay nakalusong na sa kamatayan. Bawat ina na nanganganak ay nasa bingit ng kamatayan. SIya na rin mula sa pagka sanggol pagkabata pagka sapat na gulang hanggang pagtanda ang mananatiling iisang ina na mag aalaga at magmamahal ng walang paghihintay ng kapalit mula sa anak na pinaglingkuran.

Ang simbahan bilang ina sa mga anak ay mapagmahal mapaglingkod, siya ang nagsusubo sa anak ng pagkaing magbibigay ng buhay na walang hanggan. Siya ang magpapagaling at gagamot sa sugatang kaluluwa at pananampalataya ng kanyang mga anak. Siya ang magbibihis sa hubad nitong pagka tao at wangis ng Diyos. Siya ang magtataguyod at magtuturo sa tao ng tunay at mahalagang aral o doktrina na magliligtas sa tao sa buhay na ito at sa kabila. Kaligtasan sa buhay na ito hindi lamang sa oras ng kamatayan.

Ibig sabihin una sa lahat at patuloy hanggang sa huli ang simbahan na nirerepresenta ng hirarkiya mula sa Patriyarka hanggang mga pari at katulong na layko na naglilingkod sa bayan ay dapat na pusong ina ang pairalin at ipakita. Nasa pusong ina ang susi ng pagkakaisa at pagsasama sama sa unawaan at pagpapaumanhinan. Ang mabuting ina ay hindi nagtatakwil ng anak anoman ang naging ugali at gawi nito nang siya ay lumaki. Siya ay ina kahit pa nang pinakamakasalanang anak o pinakabanal na anak.

Ang simbahan ay Guro o tagapagturo, mangangaral at tagapagpahayag ng mabuting balita hindi ng masamang balita; ng pagkakaisa.hindi ng paglalayo at pagtatakwil; ng pagyakap hindi ng pagtulak; ng pagpapala at hindi ng panunumpa. Ang buong bibliya ay aklat ng pagtuturo. Ang tatlong taon ng Cristo ay ginugol sa pagtuturo. Ang utos at mandato sa mga apostoles ay magturo.

Alalaon baga mula sa Patriyarka hanggang sa mga pari at laykong katulong ay dapat, bilang pagsunod sa mandato, maging tagapagturo. Tagapagturo ng walang hanggang doktrina ng Diyos ang pag ibig sa Diyos na mapapatunayan sa malasakit at paglilingkod sa kapwa tao. Ang simbahan ay hindi ang gusali o anoman pisikal na lunan o dako. Ang pisikal na gusali at dako ay tipunang lugar lamang bagaman kailangan din pero hindi ito ang pangunahin sa listahan ng gawaing pagliligtas.

Minsan naiisip ko ang Diyos ba ay Ama lamang at hindi Ina, o Ina ba lamang at hindi Ama. Sa ebanghelyo winika ng Cristo sa mga hudyo..ilang ulit ko na ka kayong hinangad tipunin paris ng isang inahing manok sa kanyang mga sisiw. Inihahalintulad ni Hesus sa katangian ng inahing manok ang kanyang sarili, bilang isang Ina na NAGTITIPON NG SISIW hindi nagpapalayo ay hindi sanhi ng pagkakalayo layo.

Sa aklat ng mga Awit maraming pagkakataon na binanggit ang taong lingkod ni Yhwh ay ligtas sa lilim o ilalim ng kanyang pakpak, kaninong pakpak ba sumisilong ang sisiw kundi sa bagwis ng inahing agila.

Bilang paglilinaw hindi ko sinasabing may Diyos Ama o Diyos Ina, ang pinakamahalaga dito na pqhnilayan ay ang KATANGIAN ng isang Ina na dapat ay ipadama at ipakita ng simbahan dahil ang Diyos na nga ay inihayag ito sa kasulatan.

Ang isa pang dakilang larawan ng Cristo na siyang pinaghuhugutan ng simbahan ng pagiging ina ay ang ibon na Pelikan na sa panahon mg tagtuyot o salot ay nag alay ng sariling dugo at buhay sa mga anak pata maitawid lamang at mabuhay. Sana, sana at sana muli sa panahong ito ng salot ng covid higit nating madama ang pagiging ina ng simbahan at pagiging tagapahayag ng mabuting balita ng pag asa pagibig pananampalataya at hindi ng pagtatakwil panunumpa at paglayo layo sa bawat isa. Ang araw ba ay sumisikat sa mabuting tao lamang? Ang ulan ba ay pumapatak sa paladasal na tao lamang? Ang hangin ba na nilalanghap ng palasimba ay iba pa sa hangin ng makasalanan? Ang langit bang tinitingala ko ay iba pa sa langit mo?

Ina at guro hindi hukom at panginoon, gayon dapat ang simbahan sa kanyang relasyon sa sangkatauhan

Lumapit ang mga Nabibigatan

 Sa akin ay lumapit ang lahat ng nabibigatan at nahihirapan, ang aking pasanin at pamatok ay magaan..wika ng Cristo. Ang aral niya ay magaan at ang alok niya ay kagaanan at ginhawa sa ating buhay. Sapagkat tanging ang pinaka importante lamang at pinaka kailangan sa buhay na ito at sa kabila ang kanyang dala at hatid sa ating buhay.

Karaniwan tayong tao ang nagpapabigat sa ating pasanin. Maaring tayo mismo ang naglagay sa ating sarili o kaya naman ay pumayag tayo sa ibang tao na ipatong ito sa ating balikat. Maraming klase ang pasanin maraming uri ang pwedeng magpabigat at pahirap sa atin. Subalit katulad ng wika ng Cristo ang pasanin niya ay magaan at nagpapagaan hindi nagpapabigat at hindi dagdag na bigat.

Dahil ang simbahan ang kumakatawan sa Cristo sa sanlibutan tama lamang na ang espiritu at mensahe ng kanyang aral na makapagdulot ng gaan at ginhawa sa tao ang inaasahan at nararapat na makita madama marinig at malasahan ng tao.

Kabi kabila na ang problema at suliranin at maraming pinagmumulan ang mga nagpapahirap sa kalooban isipan at kabuhayan ng tao. Ang simbahan ay inaasahang maging bahagi sa magpapagaan at makapagdudulot ng.ginhawa at hindi panibago at dagdag na kabigatan at pasanin ng naghihirap na ngang sangkatauhan.

Ang manampalataya ay isang bagay ang maging matalino at mapag suri ay isang bagay din naman. Nasusulat sa ebanghelyo at sa kasaysayan ng estratehiya ng mga bansa at kaharian na sinoman na naghahangad makipag digma sa ibang kaharian ay dapat mag imbentaryo ng kanyang armas at sundalo. Sapagkat mainam na malaman kung ilan sundalo mo at armas na isasabak mo sa sundalo at armas ng kalaban. Hindi katapangan na isabak mo ang sanlibong sundalo mo at limitadong armas sa sampung libo na may magandang armas. Iyan ay pagpapatiwakal at kahangalan hindi katapangan. Fight another day when you are able.

O sinong tao kaya ang gustong magpatayo ng bahay ang di muna kalkulahin magkano ang perang hawak at kung magkano ang magagastos sa ipapagawa niyang bahay. Kung simulan at di maipatapos ay pagtawanan siya ng ibang tao.

Ang mga katulad nitong paghahangad ng walang lubos na kabatiran at pagsugba sa ambisyon ang dalawa sa mga nagpapabigat at pahirap sa tao. Ipinapasan natin sa ating sarili ang mabigat na pasan gayong mayroon alternatibo na inaalok ang Panginoon. Ang alok niya ay magaan na pasanin at ating unawain kung alin ang mas mahalaga sa ating buhay.

Mas mahalaga ang kalusugan kaysa magandang damit

Mas mahalaga ang kakayahan maglakad kaysa mamahaling sapatos

Mas mahalaga na buo ang pamilya kaysa sa magarang bahay

Mas mahalaga ang isda at gulay na masayang kinakain kaysa pyestahang malungkot at may kagalitan

Mas mahalaga ang tao kaysa sa kanyang ari arian

Mas mahalaga ang unawaan at pagtatangapan kaysa magtakwilan at sumpaan

Ang tunay na magulang isusubo na lang ibibigay pa sa anak. Ang tunay na simbahan ay nagdudulot ng gaan at inspirasyon hindi panibagong pasanin at bigat sa gumagapang nang bayan. Ang tunay na simbahan nauunawaan at ipinapadama sa bayan ang pi nakamahalaga lamang sa buhay. Ang idangal ang Diyos sa kanyang makatuwiran (JUSTICE) makatotohanan( TRUTH),makatao (HUMANE) at maawain (MERCY) at kapatiran (COMMUNITY) na pakikitungo at interaction sa tao at daigdig.

Ang karangalan ng simbahan ay wala sa magagarang gusali at mamahalin na ari arian, bagaman iyan ay kailangan din naman pero hindi iyan ang pinakamahalaga at minamahalaga ng Diyos kundi ang tao. Tao ang pinakamahalaga at importante sa Diyos. Tao ang sentro at hantungan ng pagpapaunlad at pagliligtas. Aanhin mo ang gusali kung wala namang tao na gagamit nito.

Sikapin nating makapagdulot tayo ng ginhawa at kagaanan sa ating kapwa hindi nang panibagong pasan at bigat sa kanila.

Kakayahang Magsuri at Magtanong

Ang kaisipan at kakayahang magsuri at magtanong ay biyayang kaloob ng Diyos at bahagi ng pagiging ganap na tao. Tanging ang malayang isip lamang ang makakapagtanong at makapagsusuri. Ang isipang gapos at bilanggo ay kumakain lamang sa kung anong kaalaman o kamangmangan na isusubo sa kanya at tinatanggap ng walang pagtutol man lamang. Walang kahigitan ang sinomang tao sa kanyang kapwa sapagkat nakapag aral man o hindi, mayaman man o dukha, karaniwang tao man o dakila lahat ay pare parehong ginawa sa wangis ng Diyos. Bihis at damit lamang ang maipagmamalaki niya na iiwan din naman at mabubulok sa lupa sa kamatayan.

Walang kabulohan ng mga walang kabulohan wika ng Mangangaral...lahat ay walang kabulohan

Ang Diyos ay Espiritu

 Darating ang araw na ang mga tunay na mananamba sa Diyos (na Espiritu ) ay sasamba sa Kanya sa ESPIRITU AT KATOTOHANAN.

Paano ba ang pagsamba sa Espiritu at Katotohanan? Dahil ang Diyos o ang Elohim ay Espiritu o walang laman walang buto paano nga siya masasamba at mapaglilingkuran ng mortal na tao na ang mata tenga ilong bibig at balat ay naghahanap ng madadama para makaunawa ng bagay na espiritwal?

Sa mahabang panahon ang mga Israelita ay nangangapa sa mga aral ni nunong Moyses at mga Propeta. Na sa kabila ng mga kamangha manghang milagrong nakita ng kanilang mga ninuno ay hindi pa din sila umabot sa pagkaunawa at pagtupad sa tamang pagsamba sa Diyos.

Dala ng walang katapusang pagmamahal ng Diyos ipinadala ang kanyang Salita at naging taong.kaparis natin sa lahat ng bagay maliban sa kasalanan. Sa mga pangaral ng P. Yeshua sinabi niya na ANOMAN ANG ATING GAWIN O HINDI GAWIN SA ATING KAPWA AY GINAWA NATIN O HINDI GINAWA SA KANYA. Na sa pqghuhukom tayo ay hahatulan hindi sa estado ng ating buhay, hindi sa kung naging mayaman ba tayo o mahirap, kung naging pari o madre ba tayo o makasalanan, hindi kung tayo ba ay naging master o doktor o engineer o negosyante, o tayo ba ay katoliko o hindi, kung tayo ba ay tinatakan o hindi, kung tayo ba ay member ng ganitong sekta o hindi...

Ang pagpasok sa langit ay KUNG ANO ANG GINAWA MO SA IYONG KAPWA TAO.

Marami sa atin at naging ugali ang mag alaga ng imahen ng santo o santa, binibihisan, inaayusan, pinapabanguhan, wala namang masama dito SUBALIT kung mas mahalaga sa atin ang mga ito kaysa aa pagdamay at paglilingkod sa buhay nating kapwa na nangangailngan ng awa at tulong NAGKAKAMALI TAYO ng intindi sa salitang paglilingkod. Ang Diyos ay hindi nananahan o tumitira sa bato at kahoy na gawa ng kamay ng tao ANG DIYOS AY NASA BAWAT TAO, NASA ATING KAPWA, NASA MAHIRAP AT MAHINA, NASA API AT DUKHA.

Abot natin ang kaligtasan kung aabutin natin ang ating kapwa tao. Sambahin ang Diyos na hindi nakikita sa pamamagitan ng paglilingkod sa kapwa tao na templo at tahanan ng Espiritu ng Diyos. Ang bawat at lahat ng tao ay tinatahanan ng Diyos na maylikha dito. Ang pagsamba sa Diyos ay hindi na mangyayari.lamang sa bundok o sa templo na gawa ng kamay ng tao. Ang bawat tao ay templo tahanan ng kanyang Espiritu, ito ang KATOTOHANAN na ang tunay na.pagsamba sa Diyos.Espiritu ay paglilingkod sa kapwa tao.

Ang buong sansinukob at kalikasan ay naghahayag ng kadakilaan ng Diyos, ang langit ay bubong ng kanyang dakilang templo, ang lupa ay tuntungan ng kanyang mga paa, ang hangin ay hininga niyang bumubuhaybsa ating lahat...anong templo o gusali kaya ang magagawa ng tao para maparangalan niya ang Diyos kung mayroon nang higit pa sa inaakala niya.

Ang tunay na pagka relihiyoso ay ang maawain at mapaglingkod sa mga biyuda, sa mga api at ulila, sa mga maysakit at mahina, sa mga sanggol at matatanda, sa mga walang wala at mga itinapon ng lipunan.

Ang tunay na pagsamba ay hindi nangangailangan ng maraming ritwal at bagay na ginawa ng tao kundi amg tunay na pagsamba sa Diyos ay sa Espiritu at Katotohanan at ito ay nasa kapwa tao.

Tunay na Kaligtasan

 ALIGTASAN!

Ang kaligtasang tinutukoy sa Bibliya at maging sa paniniwala at tradisyon ng mga Israelita ay kaligtasang pangkalahatan hindi kaluluwa/espiritu lamang.

Ang tunay na kaligtasan ay kaligtasan sa buhay na ito at sa kabila. Kaligtasan mula sa anoman at lahat ng nakasasakit ng katawan at hindi lamang ng espiritu. Kaligtasan mula sa pagkagutom, sa pagka-uhaw, sa sakit, sa biglaang kamatayan o tinatawag na unprovided death.

Ano ba ang mga nakasasakit ng katawang lupa, nariyan ang patalim, ang baril, mga pamalo at iba pang kasangkapan o gamit na makasasakit at makapapatay sa tao. Nariyan din ang lason, kamandag na gawa ng hayop o ng tao.

Nariyan din ang mga gawa ng espiritu/kaluluwa ng buhay at patay, ng iba pang mamamayan ng spiritwal na dimensyon katulad ng mga engcanto at kaluluwang biktima ng krimen na pagala gala pa din at humahanap ng katarungan. Nariyan ang mga manggagaway, mangkukulam, mambabarang atbp.

Malaya ang sinomang maniwala at hindi sa mga ito pero ang katotohanan ng mga pangyayaring ito ay hindi maikakaila dahil maging ang Bibliya ay nagsasabi na layuan ang mga gawaing pangkukulam at iba pang katulad nito sapagkat ito ay labag sa aral ng liwanag at ebanghelyo. Labag sapagkat galit, poot, at inggit ang mga motibasyon ng tao para isagawa ang kulam, barang atbp.

Sa mga katulad nitong kasamaan sa mundo ano ang kailangan ng isang tao para makaligtas o makapag ingat at maingatan para hindi siya maapektuhan o maging biktima?

Nagtanong ako minsan sa isang pastor kung paano ako makakaligtas sagot niya ay kailangan ko tanggapin sa buhay ko bilang personal na tagapagligtas si Cristo at ako ay makakaligtas. At sa pari naman ang sagot kailangan ako ay maging mabuting katoliko, ganapin ang sakramento, magsimba at tumulong sa simbahan,magkumpisal kung may kasalanan. Lahat ng ito ay tama pero mahabang proseso. Paano kung ako ay harangin ng masamang loob, pagnakawan at akmang papatayin bukod sa pagtakbo ano ang paraan ko para makaligtas? Paano halimbawa ang isang dalaga na hinarang para gahasain paano siya makakaligtas? Kung sa prosesong sinabi ng pastor at ng pari - mahaba at matagal, kailangan ng kaligtasan ora mismo hindi ba?

Wala bang kakayahan ang Diyos na iligtas ka sa pisikal na panganib? Wala bang kakayahan ang Diyos na ingatan ka at ipagtanggol sa pisikal na panganib?

Ang garantiya ng Bibliya ay ito "Sinomang tumawag sa PANGALAN NG PANGINOON ay maliligtas." Roma 10:13

Sinoman - ibig sabihin ay lahat, makasalanan o banal, babae o lalaki, matanda man o bata, layko o pari o pastor - LAHAT means SINOMAN na tatawag sa PANGALAN NG PANGINOON ay maliligtas.

Ang salitang MALILIGTAS ay nangangahulugan na anoman ang kalagayan, pisikal at spiritwal basta tumawag ang tao sa Panginoon siya ay ililigtas - kung paano ay Diyos na ang nakaka alam.

Huwag nating sabihin na ito ay spiritwal na kaligtasan sapagkat magiging sinungaling ang sinasaad sa Psalmo 91

-----------------------------------------------------------------------------------

Ang sabi ng Diyos, "Ililigtas ko ang mga tapat sa akin,

at iingatan ko ang sinumang taong ako'y kikilanlin.

15 KAPAG SILA'Y TUMAWAG, laging handa ako na sila'y pakinggan,

aking sasamahan at kung may problema ay sasaklolohan;

aking ililigtas at ang bawat ISA ay pararangalan.

16 Sila'y bibigyan ko't gagantimpalaan ng mahabang buhay,

at nakakatiyak, tatamuhin nila aking KALIGTASAN!"

-----------------------------------------------------------------------------------

Ang tinutukoy na kaligtasan ay pisikal at materyal na kaligtasan [hindi lamang spiritwal]. Ang paghati ng Diyos ng dagat na pula para makatakas ang mga Israelita mula sa Ehipciong humahabol ay pisikal na dagat at hindi spiritwal.

Hindi ba o wala bang kakayahan ang Diyos na mailigtas ka sa pisikal at materyal na kapahamakan at sa spiritwal lamang siya may lakas at kakayahan? May pahintulot ba siya sa masamang espiritu na manalasa at pumatay ng tao at walang pahintulot ang kanyang mabubuting anghel at banal na magtanggol sa kanyang mga anak. Biktima ba lamang ang mga tao ng kapwa taong may sanib ng demonyo? Biktima ba lamang ang tinuturing niyang anak sa kamay ng mga may sapi ng demonyo? May Ama at magulang ba na igagapos ang mga bantay para malaya ang mga masasamang tao na puksain ang kanyang mga anak?

God never allow the Egyptians to touch and hurt any of the Israelite physically. The same God will save and keep you only if you know how to call Him and if you know His name!

Kung ang Diyos ay SIYA noon, ngayon, at magpakaylanman, hindi nagbabago, kung nakapagligtas siya noon, makapagliligtas siya ngayon, maililigtas ka niya kung tatawag ka sa kanya, at maililigtas ka niya anomang oras saan man.